نفت کوره ( مازوت )

نفت کوره

نفت کوره به عنوان فرآورده نفتی سنگین ، سوخت دریایی ، نفت کوره یا مازوت نیز شناخته می شود و برشی است که از باقیمانده تقطیر در برج خلا به دست می آید. این شامل تقطیر (برشهای های سبک تر) و باقی مانده ها (برشهای سنگین تر) است. خوراک برج خلا (Atmospheric residue )در واقع باقیمانده سنگین نفت خام حاصل از تقطیر در برج اتمسفریک است.

اصطلاح نفت کوره به طور کلی شامل هر سوخت مایعی می شود که در کوره یا دیگ بخار برای تولید گرما سوزانده می شود یا در موتور برای تولید نیرو استفاده می شود. با این حال، معمولاً شامل سایر روغن‌های مایع، مانند روغن‌هایی با نقطه اشتعال تقریباً 42 درجه سانتی‌گراد (108 درجه فارنهایت)، یا روغن‌های سوزانده شده در مشعل‌های فتیله‌ای پنبه‌ای یا پشمی نمی‌شود.

در معنای دقیق‌تر، نفت کوره تنها به سنگین‌ترین سوخت‌های تجاری که نفت خام می‌تواند تولید کند، اطلاق می‌شود، یعنی سوخت‌هایی که خیلی سنگین‌تر از نفت سفید و نفت گاز هستند. نفت کوره یا مازوت : یکی از سنگین ترین فرآورده های نفتی است که به دلیل گوگرد زیاد و غلظت زیاد، اغلب در نیروگاه ها و کشتی های بزرگ اقیانوس پیما و قیرسازی استفاده می شود.

نفت کوره (همچنین به عنوان نفت سنگین، سوخت دریایی، نفت کوره یا نیز شناخته می شود) کسری است که از تقطیر نفت (نفت خام) به دست می آید.این شامل تقطیر ها (کسری های سبک تر) و باقی مانده ها (کسری های سنگین تر) است. روغن سوخت از هیدروکربن های با زنجیره بلند به ویژه آلکان ها، سیکلوآلکان ها و مواد آروماتیک تشکیل شده است.

مولکول های کوچک مانند پروپان، نفتا، بنزین و نفت سفید دارای نقاط جوش نسبتا پایینی هستند و در شروع فرآیند تقطیر جزئی حذف می شوند. روغن‌های نفتی سنگین‌تر مانند سوخت دیزل و روغن‌های روان‌کننده، فراریت بسیار کمتری دارند و کندتر تقطیر می‌شوند.

اصطلاح نفت کوره به طور کلی شامل هر سوخت مایعی است که در کوره یا دیگ بخار برای تولید گرما سوزانده می شود یا در موتور برای تولید نیرو استفاده می شود. با این حال، معمولاً شامل سایر روغن‌های مایع، مانند روغن‌هایی با نقطه اشتعال تقریباً 62 درجه سانتی‌گراد (144 درجه فارنهایت)، یا روغن‌های سوزانده شده در مشعل‌های فتیله‌ای پنبه‌ای یا پشمی نمی‌شود.

در معنای دقیق‌تر، نفت کوره تنها به سنگین‌ترین سوخت‌ تجاری که نفت خام می‌تواند تولید کند ، اطلاق می‌شود، یعنی سوخت‌هایی که بسیار سنگین‌تر از انواع بنزین ،نفت سفید و نفت گاز هستند.

انواع نفت کوره :

1-سبک (940 تا 970) کیلوگرم بر متر مکعب.

2- سنگین (970 تا 985) کیلوگرم بر متر مکعب نفت کوره بر اساس درجه ویسکوزیته شناخته شده و معامله می شود. این روغن کوره 220 به این معنی است که این روغن کوره دارای ویسکوزیته 220 @ 50 C می باشد. نفت کوره 380 @ 50 .C… .380. هر چه ویسکوزیته بیشتر باشد، وزن روغن کوره بیشتر می شود

نفت کوره های سوخت سنگین همچنان در تاسیسات "روشن کردن" دیگ بخار در بسیاری از نیروگاه های زغال سنگ استفاده می شود. این استفاده تقریباً مشابه استفاده از کیندلینگ برای شروع آتش است. بدون انجام این عمل، شروع فرآیند احتراق در مقیاس بزرگ دشوار است.

عیب اصلی نفت کوره باقیمانده ، ویسکوزیته اولیه بالای آن است ، به ویژه در مورد نفت کوره شماره 6، که نیاز به یک سیستم مهندسی صحیح برای ذخیره سازی ، پمپاژ و سوزاندن دارد. اگرچه معمولاً سبک تر از آب است (با وزن مخصوص معمولاً بین 0.95 تا 1.03) ، اما بسیار سنگین تر و چسبناک تر از نفت شماره 2 ، نفت سفید یا بنزین است. روغن شماره 6 در واقع باید در حدود 38 درجه سانتیگراد (100 درجه فارنهایت) نگهداری شود و تا دمای 65 تا 120 درجه سانتیگراد (149 تا 248 درجه فارنهایت) حرارت داده شود تا بتوان به راحتی آن را پمپ کرد و در دماهای سردتر می تواند به داخل بچسبد.

یک نیمه جامد قیرانی نقطه اشتعال بیشتر مخلوط های روغن شماره 6 حدود 65 درجه سانتیگراد (149 درجه فارنهایت) است. تلاش برای پمپاژ روغن با ویسکوزیته بالا در دماهای پایین یکی از دلایل مکرر آسیب به خطوط لوله فلزی سوخت ، کوره ها و تجهیزات مرتبط بود که اغلب برای سوخت های سبک تر طراحی شده بودند.

روغن سوخت از هیدروکربن های با زنجیره بلند به ویژه آلکان ها، سیکلوآلکان ها و مواد آروماتیک تشکیل شده است. مولکول‌های کوچک مانند پروپان، نفتا، بنزین و آندر سفید، نقطه جوش نسبتاً کمی دارند و در شروع فرآیند تقطیر جزئی حذف می‌شوند. روغن‌های سنگین‌تر مشتق از نفت مانند سوخت دیزل و روغن‌های روان‌کننده فرار بسیار کمتری هستند و کندتر تقطیر می‌شوند.

نفت کوره به‌عنوان نفت سنگین، نفت دریایی یا مازوت نامیده می‌شود. این سوخت به‌صورت برشی ازبرج تقطیر در خلا نفت خام به‌صورت محصول برج تقطیر یا باقی‌مانده برج تقطیر به‌دست می‌آید. به‌طور کلی نفت کوره هر سوخت مایعی است که در بویلرها یا کوره‌ها برای تولید گرما استفاده می‌شوند یا در موتورها برای تولید نیرو مورد استفاده قرار می‌گیرند به‌جز سوخت‌هایی که نقطهٔ فلش آن‌ها ۴۲ درجهٔ سانتی‌گراد است و سوخت‌هایی که در مشعل‌های پشم ویک یا کتان سوزانده می‌شوند.

نفت گاز از هیدروکربن‌های با زنجیره‌های طولانی به‌ویژه آلکان‌ها، سیکلوآلکان‌ها و آروماتیک‌ها ساخته می‌شود. واژهٔ سوخت گاز همچنین به‌طور سختگیرانه‌تر برای سوخت‌های صنعتی سنگین که از نفت خام به‌دست می‌آید و سنگین‌تر از نفتا و بنزین هستند، به‌کار برده می‌شود. مولکول‌های کوچک‌تر مانند پروپان، نفتا و بنزین برای خودروها مورد استفاده قرار می‌گیرد، سوخت جت که دمای جوش نسبتاً پایین دارد، در مراحل ابتدایی برج تقطیر به‌دست آمده و جدا می‌شود.

استفاده از روغن مازوت باقیمانده در گذشته رایج تر بود. دیگ بخار، لوکوموتیوهای بخار راه آهن و کشتی های بخار نیرو می داد. با این حال، لکوموتیوها با دیزل یا برق کار می کنند. کشتی‌های بخار به دلیل هزینه‌های عملیاتی بالاتر، مانند گذشته رایج نیستند (بیشتر حامل‌های LNG از نیروگاه‌های بخار استفاده می‌کنند، زیرا گاز «جوش‌آور» منتشر شده از محموله می‌تواند به عنوان منبع سوخت استفاده شود). و اکثر دیگ های بخار اکنون از نفت گرمایش یا گاز طبیعی استفاده می کنند.

feul oil 3 this is light feul oil specification

استفاده از سوخت باقیمانده در تولید برق نیز کاهش یافته است. در سال 1973، نفت کوره باقیمانده 16.8 درصد از برق را در ایالات متحده تولید می کرد. تا سال 1983، به 6.2 درصد کاهش یافت و تا سال 2005، تولید برق از همه اشکال نفت، از جمله گازوئیل و سوخت باقیمانده، تنها 3 درصد از کل تولید بود. این کاهش نتیجه رقابت قیمت با گاز طبیعی و محدودیت های زیست محیطی در انتشار گازهای گلخانه ای است.

برای نیروگاه ها، هزینه های گرمایش نفت، کنترل آلودگی اضافی و تعمیر و نگهداری اضافی که پس از سوزاندن آن لازم است، اغلب از هزینه پایین سوخت بیشتر است. سوزاندن نفت کوره، به ویژه نفت کوره باقیمانده، انتشار دی اکسید کربن یکنواخت بیشتری نسبت به گاز طبیعی در محیط وهوا ایجاد می کند.

محصولات نفتی سنگین مانند سوخت دیزل و روغن‌های روانکاری فراریت بسیار کمتری دارند و با سرعت پایین‌تری از برج تقطیر جدا می‌شوند، درحالی که سوخت بانکر [1] دقیقاً پایین بشکه‌ها است، در فرایند تقطیر نفت خام محصول چگال‌تر از بانکرها موجودی کربن سیاه و باقی‌مانده بیتومونس (اسفالتین) است که برای آسفالت‌کردن جاده‌ها و عایق‌بندی سقف‌ها مورد استفاده قرارمی‌گیرد.

نفت کوره باقی‌مانده کمتر مفید است و بسیار ویسکوز است بنابراین برای گرم کردن آن سیستم گرمایشی خاصی مورد نیاز است. و ممکن است مقادیر بسیار بالای آلاینده مانند سولفور که موجب تشکیل سولفور اکسید هنگام احتراق می‌شود. اگرچه ویژگی‌های نامطلوب آن موجب ارزان شدن آن شده‌است.

در حقیقت این ارزان‌ترین سوخت مایع در دسترس است؛ زیرا پیش از استفاده گرمای زیادی مورد نیاز دارد. سوخت باقی‌مانده برج تقطیر نمی‌تواند به عنوان سوخت خودروهای جاده‌ای، قایق‌ها یا کشتی‌های کوچک مورد استفاده قرار بگیرد؛ زیرا تجهیزات گرمایش مورد نیاز این نوع سوخت فضای زیادی را اشغال می‌کنند و موجب سنگین شدن وسیلهٔ نقلیه می‌گردد. هم چنین گرم کردن سوخت نفت فرایند حساسی است که در وسایل نقلیهٔ سریع یا کوچک غیرعملی است. هرچند در نیروگاه‌ها یا کشتی‌های بزرگ راه‌اندازی تجهیزات مورد نیاز برای گرمایش سوخت نفت کوره امکان‌پذیر و عملی است.

برای نیروگاه ها، هزینه های گرمایش نفت، کنترل آلودگی اضافی و تعمیر و نگهداری اضافی که پس از سوزاندن آن لازم است، اغلب از هزینه پایین سوخت بیشتر است. سوزاندن نفت کوره، به ویژه نفت کوره باقیمانده، انتشار CO2 یکنواخت بیشتری نسبت به گاز طبیعی ایجاد می کند.

سوخت سنگین همچنان در تاسیسات "روشن کردن" دیگ بخار در بسیاری از نیروگاه های زغال سنگ ویا تولید برق استفاده می شود.
این استفاده تقریباً مشابه استفاده از کیندلینگ برای شروع آتش است. بدون انجام این عمل، شروع فرآیند احتراق در مقیاس بزرگ دشوار است.

نفت کوره که به آن نفت سنگین ، سوخت دریایی ، مازوت یا گازوئیل نیز می گویند است ترکیبی است که از تقطیر نفت در برج خلا بدست می آید. این ترکیب شامل تقطیرها – کسرهای سبک تر و باقی مانده ها – کسرهای سنگین تر است. اصطلاح نفت کوره به طور کلی شامل هر نوع سوخت مایعی است که در کوره یا دیگ بخار برای تولید گرما می سوزد و یا در موتورها برای تولید نیرو استفاده می شود.

نفت کوره، متشکل از سنگین‌ترین بخشهای نفت خام و معمولا، فراورده پایین ستون تقطیر در خلاء است. نفت کوره یا روغن چراغ، ماده پتروشیمی قابل اشتعال که نام تجاری آن مازوت که اصطلاحی روسی است، برشی از نفتخام تقطیر شده است. عمدتا نفت کوره به مایعی گفته می شود که برای سوختن در کوره، بویلر و یا موتورهای تولید قدرت مصرف میشود.

با این تعریف دیزل نوعی نفت کوره محسوب میشود. نفت کوره از هیدروکربنهایی با زنجیره طویل بویژه آلکان ها، سیکلوآلکان ها و آروماتیکها تشکیل یافته است. نفت کوره در دسته سوختهای صنعتی سنگین قرار میگیرد به طوری که از گازوئیل و نفتا سنگینتر است. طول زنجیره نفت کوره تولیدی بسته به نوع کاربرد آن متفاوت است برای مثال نفت کوره دیزل از هیدروکربنهای با طول زنجیر 10 الی 20 اتم کربن تشکیل شده است. این فرآورده مخلوطی از هیدروکربنهای با وزن مولکولی بالا بین C20- C50 است.

این سوخت تاحدودی برای تولید برق هم استفاده می شود اما در مقایسه با گاز طبیعی گرانتر است و آلایندگی بیشتری دارد. ولی در صورت قطع جریان گازرسانی می توان از آن به عنوان سوخت اصلی برای ژنراتورهای کوچک برق و به عنوان سوخت پشتیبان برای افزایش تولید نیروگاه ها استفاده کرد.

در اروپا استفاده از آن به عنوان سوخت، محدود به کامیون و اتوبوس (بیش از ۹۹٪) است و استفاده گرمایشی از آن برای منازل به دلیل نفوذ گسترده گاز طبیعی و همچنین پمپ های حرارتی کاهش یافته است. با این حال در برخی مناطق ، مانند شمال شرقی ایالات متحده هنوز هم بسیار رایج است.

شما به عنوان مشتری گرامی و به عنوان مخاطب ما می توانید هر زمان که مایلید از محصولات ما استفاده کنید. شما می توانید طبق نظر خود فرآیند سفارش کالای مورد نظر خود را انجام دهید و از استفاده به کوره یا کامیون های سنگین لذت ببرید. همچنین تیم ما بلافاصله با شما تماس گرفته و در مورد هر نوع روغن کوره مشاوره لازم را به شما ارائه خواهد کرد.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------